Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο λέει το τραγούδι ,αλλά μάλλον ίσχυσε το αντίθετο...Να ψάχνω να βρω μπιγκατίνι και να μην βρίσκω καθημερινή μεσημέρι ρε γμτ!Ο Πάρης τέλος,η Γιώτα δεν είχε,ο Leader επίσης,άλλοι 2 στον κορυδαλλό το ίδιο,τελικά βρήκα στον Δαριβιανάκη.Πάλι καλά. Μετά την δουλειά τα όπλα ανα χείρας και καπάκι για να πάρω μια τζούρα από την θαλασσίτσα μου!
Το βράδυ λίγες τσιμπιές ,και με εξαίρεση ενα σαργό κρατήσιμο,πολλά μικρά επέστρεφαν πίσω.
Οταν ξημέρωνε πια,το παράμαλλο είχε φθαρεί πολύ απο τα δοντια των μικρόψαρων.Κόψιμο 10 πόντους ,νέο αγκιστράκι και ξανά βυθομέτρηση.Κάποια στιγμή και αφού είχε ξημερώσει για τα καλά έκοψαν απότομα οι μικροτσιμπιές.Περίεργο σκέφτομαι.Μεχρι να τελειώσω την σκέψη μου,ο φελλός εξαφανίζεται.Κάρφωμα και ...αυτά είναι.Το ψάρι είναι πάνω,λύνω λίγο τα φρένα και το αφήνω να κάνει τα δικά του.Μετά απο λίγη ώρα αφου έκοψε τα κεφάλια ξανασφίγγω τα φρένα και μόλις το ζωρίζω λίγω,ανεβαίνει στον αφρό.Λάβρακας!Ενας μάστορας που ψάρευε πιο δίπλα βοηθάει να το παρκάρουμε στην απόχη.
Το ψάρι είχε πιαστεί καλά από το χείλος και δεν έφευγε με τίποτα.
.Ενα τσιγάρο,2 βολές ακόμα και μάζεμα για πίσω.Συμπέρασμα 1ο)Μήν βαριέσε!Αν είχα αφήσει το ίδιο παράμαλλο ίσως το ψάρι να μήν ανέβαινε. 2ο)Ακου το δικό σου ένστικτο!Καλά είναι η τύχη,και το <μου είπε ο τάδε οτι στο τάδε βραχάκι βγάζει κάθε μέρα τον σήφη τον κροκόδειλο> αλλά αν ακούς εσένα είναι αποτελεσματικότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου