Ξεκινάω το ψάρεμα...τι ψάρι είναι αυτό? Mediterranean fishes

Ένας φωτογραφικός οδηγός που είχα πάρει από το Crete Aquarium, με 2-3 άλλα είδη που δεν τα γράφει για τα παιδιά που ξεκινούν τώρα αυτό το υπέροχο χόμπι ανεξαρτήτου τεχνικής.
A fish guide for Mediterranean  species!

Γοφάρι/Bluefish {φωτό wikipedia}

Λιτσα /Lichia Amia {φωτό wikipedia}

Λαγοκέφαλος-λαγόψαρο [δηλητηριώδες] {φωτό news247.gr]
 Lagocephalus sceleratus (poisonous)

Συζητώντας με τον Lee Anthony Goddard

Μέσα από τις πολύτιμες συμβουλές του μπόρεσα να κάνω την αρχή αλλά επίσης μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω ενδιαφέρων LRF ψαράδες όπως ο Lee Anthony Goddard.  Ο Anthony επισκέφτηκε...

H συνέχεια στο    http://lurebites.com/eidiseis/synenteykseis/lrf-syzitontas-me-ton-lee-anthony-goddard.html

Ψαρεύοντας σε πενήντα πόντους νερό! Lure fishing in shallow water

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΟ LUREBITES TO 2015

Με τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμών ήταν θέμα χρόνου να εκτοξευτεί το spinning και στην χώρα μας. Πλέον μπορείς να βρεις spinner σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από βράχια και κάβους μέχρι λιμάνια και παραλίες. Στο κάθε μέρος και αναλόγως την εποχή θα δουλέψουν διαφορετικά τεχνητά. 

Υπάρχουν όμως και μέρη τα οποία χρειάζονται τεχνητά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γιατί αλλιώς απλά δεν μπορούμε να ψαρέψουμε. Τέτοια μέρη είναι τα ρηχά και όταν λέμε ρηχά εννοούμε μισό μέτρο νερό όπου αν δεν χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα τεχνητά εκτός από την μη απόδοση,  θα κλαίμε και μια περιουσία... 

 

Τύποι βυθών

Υπάρχουν τρεις τύποι ρηχών βυθών. Ο πρώτος είναι παραλία με κάποιο καλό βάθος ή ρίβα που όμως στα τελευταία μέτρα ρηχαίνει πολύ. Ο δεύτερος είναι ο μεικτός βυθός με διάσπαρτα βράχια και πλάκες που πολλές φορές ξενερίζουν. 

Ο τρίτος είναι ρηχές αμμουδερές παραλίες με φύκια ή εκβολές και λιμνοθάλασσες. Σε αυτούς τους τόπους μπορούμε να συμπεριλάβουμε και ένα λιμανάκι με τα ίδια χαρακτηριστικά βυθού. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνητά που βυθίζονται παραπάνω από πενήντα πόντους, για τον απλούστατο λόγο ότι θα μας πιαστεί στον βυθό. Μάλιστα, πολλές φορές το καλύτερο θα ήταν να μην έχουν καθόλου βύθισμα.

 

Μία αυτονόητη λύση για πολλούς που ψαρεύουν σε ρηχά νερά είναι τα waders ή αλλιώς αδιάβροχες ολόσωμες φόρμες. Με κόστος όσο δύο με τρία καλά τεχνητά, η απόσβεση έρχεται γρήγορα καθώς μας αφήνουν να ψαρεύουμε μέσα στο νερό οπότε είτε τα τεχνητά δεν σκαλώνουν, είτε τα φτάνουμε για να τα ξεσκαλώσουμε. Εκτός όμως αυτού, η άνεση που μας δίνουν κρατώντας μας στεγνούς, μας αφήνουν να ψαρέψουμε απερίσπαστοι.

 

Στοχεύοντας είδη ψαριών

Ψάρια όπως τα λαβράκια, οι λίτσες, τα κοκκάλια, τα γοφάρια, ακόμα και οι ζαργάνες αρέσκονται να κυνηγούν στα ρηχά είτε με ενέδρες, είτε στριμώχνοντας το ψιλό έξω έξω ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει. Ακόμα και λούτσους έχω πετύχει να σουλατσάρουν πριν το ξημέρωμα σε πολύ ρηχή παραλία που συνόρευε με βαθιά νερά κοντά της. Ο κυρίαρχος όμως κυνηγός δεν είναι άλλος από το λαβράκι, που συναντάτε από άκρη σε άκρη στις ρηχοπατιές της χώρας μας. 

Αυτό το ψάρι ήταν το κίνητρο να ασχοληθώ με το ψάρεμα στα ρηχά, άσχετα αν στην πορεία η ποικιλία των ψαριών που έπιασα ήταν πολύ μεγαλύτερη από όσο φανταζόμουν. Ποιος είναι όμως ο λόγος που προτρέπω να ψαρέψετε στα ρηχά; Αυτός είναι οι συνθήκες που διαμορφώνονται σε αυτά τα μέρη και βοηθούν στο να ξεγελάσουμε εύκολα τα ψάρια. Με πιο απλά λόγια, το κύμα και η ανακατωσούρα είναι πάντα σύμμαχος μας, επιτρέποντας να ξεγελάσουμε ακόμα και ψάρια σεβαστού μεγέθους, που σε άλλες περιπτώσεις είναι τραβηγμένα στα βαθιά. Πάμε όμως τώρα να δούμε πως μπορούμε να διαλέξουμε τέτοια τεχνητά που θα ψαρέψουν σε αυτές τις συνθήκες.

 

Είδη τεχνητών- Top water - Μinnow

Από όλους τους τύπους τεχνητών, αυτοί που κάνουν για ψάρεμα στα ρηχά νερά είναι τα Top Water και κάποια από τα minnow. Στα Top Water, δηλαδή επιφάνειας,  υπάρχουν τα walk the dog τεχνητά τα οποία που δεν έχουν γλώσσα, επιπλέουν και είναι σχεδιασμένα από τις εταιρίες να κινούνται δεξιά-αριστερά σε κάθε χτύπημα του καλαμιού μας. Υπάρχουν όμως και τα popper που η μούρη τους είναι σχεδόν κάθετη με αποτέλεσμα σε κάθε twich να σηκώνουν νερό μπροστά τους. 

Aπό το θηριώδες Pibara 190 μέχρι το μικροσκοπικό Ζιp baits fakie, η φιλοσοφία των wtd τεχνητών παραμένει ίδια.

Και τα δύο, μας επιτρέπουν να ψαρέψουμε κυριολεκτικά σε όλους τους βυθούς ενώ απευθύνονται σε μεγάλη γκάμα ειδών ψαριών.  Το καλύτερο 'όμως είναι ότι οι εικόνες της επίθεσης στον αφρό μένουν ανεξίτηλες! Τέτοια τεχνητά έχουν όλες σχεδόν οι εταιρίες και μερικά από αυτά είναι το DUEL Silver Dog, IMA Salt Skimmer ,RAPALA X-Rap Pop, SEASPIN Pro-Q , YOZURI Hydro Popper, Popper bait της SHIMANO, Pibara της Βlue Spin και πάρα πολλά άλλα. Και στους δυο τύπους υπάρχει μια ιδιομορφία σε σχέση με τα υπόλοιπα τεχνητά σκληρά και μαλακά. Επειδή συνήθως βλέπουμε την επίθεση βιαζόμαστε να καρφώσουμε. Θέλει πρώτα να νιώσουμε το καλάμι να λυγίζει και μετά κάρφωμα ώστε να το σιγουρέψουμε, και να μην το χάσουμε λόγω επιπόλαιου πιασίματος.

 

Στα minnow τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Εδώ το internet θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια μας να βρούμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε ώστε να κάνουμε σωστή επιλογή. Όλες οι μεγάλες εταιρίες, κατασκευάζοντας ένα τεχνητό θέλουν να του δώσουν, πέρα από τα άλλα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένο βάθος πλεύσης. Για παράδειγμα, στην φωτογραφία παρακάτω η DUO μας ενημερώνει πως το Bullet θα βυθιστεί μέχρι το πολύ σαράντα πόντους, ανεξαρτήτως ταχύτητας που μαζεύουμε με τον μηχανισμό. 

Μία αναζήτηση στο YouTube για βίντεο θα μας δώσει και εικόνα αλλά και τεχνικές πώς να το χρησιμοποιήσουμε. Άρα ψάχνοντας, μπορούμε να βρούμε ποια από τα Minnow δεν έχουν μεγάλο βάθος πλεύσης ώστε να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε στο ψάρεμα μας.  Άλλα τέτοια τεχνητά που έχω διαπιστώσει ότι μπορούν να ψαρευτούν στα ρηχά είναι : το BASSDAY Log surf, TACKLE HOUSE Contact Feed Shallow, IMA Komomo 2  LITTLE JACK Borabress και RAPTURE Smile. 

Tα τρία τελευταία μάλιστα πολλές φορές μπορείς να δεις την ράχη τους να ξενερίζει... τόσο ρηχά πλέουν! Εννοείτε ότι υπάρχουν πολλά άλλα τεχνητά που περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Για να σας βοηθήσω, κοινό τους γνώρισμα είναι η μικρή γλώσσα και η floating ιδιότητα. Εδώ πρέπει να πούμε πως υπάρχουν και τεχνητά sinking που όταν τα φέρνεις ανεβαίνουν αφρό αλλά προσωπικά προτιμώ να μην το ρισκάρω, καθώς αν για οποιοδήποτε λόγο σταματήσουμε να μαζεύουμε νήμα, το τεχνητό θα μείνει για πάντα στην αγκαλιά του Ποσειδώνα. Είναι κρίμα και για την τσέπη μας και για το περιβάλλον, αφού αυτά μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε μόνο σε πιο βαθιά νερά.

Κάτι άλλο όσον αφορά το μέγεθος, καλό θα ήταν να μην είναι όλα ίδια.  Από πέντε μέχρι και δεκαπέντε εκατοστά είναι μια καλή διαφορά, ώστε να καλύψουμε και τα διαφορετικά μεγέθη μικρόψαρων που κρατά ο τόπος. Άλλωστε, σε όλες τις τεχνικές του spinning, από LRF μέχρι heavy spin, υπάρχουν διαφόρων μεγεθών τεχνητά ώστε να έχουμε μια ποικιλία στο... μενού που σερβίρουμε στα ψάρια! Τα πιο βαριά από αυτά θα μας βοηθήσουν να κάνουμε ικανοποιητικές βολές και με κόντρα καιρό, οπότε η δική μου λογική λέει : ποικιλία στο μέγεθος και στο βάρος, παρά στο χρώμα και στο σχήμα.

 

Μια μοναδική εμπειρία στα ρηχά

 

Δεν θα ξεχάσω μια εμπειρία από ένα ψάρεμα του περσινού χειμώνα. Έγινε σε μια παραλία με πολύ ψιλό βότσαλο. Αέρα σχεδόν δεν είχε και όταν ψιλοφύσαγε τον είχαμε πλάτη. Είχε όμως ένα τρομερό αντιμάμαλλο, τόσο που το τελευταίο σκαλοπάτι που έσκαγε το κύμα με εκεί που σταμάταγε το νερό ήταν τουλάχιστον δώδεκα μέτρα. Με την ολόσωμη ψαρεύαμε μέσα στο νερό, με συνεχή μετακίνηση γιατί βούλιαζες. Επίσης, είχε τρελή θολούρα με συννεφιά. Για μένα αυτές ήταν οι τέλειες συνθήκες. Το τελευταίο σκαλοπάτι λοιπόν, το έβλεπες όταν σηκωνόταν το νερό πριν σκάσει σε αφρούς, σαν ένα θολό τοίχο ενός μέτρου ύψους. Κάποια στιγμή ξεχώρισα κάτι πλάκες. Σκέφτηκα,  “ρε μπας και εδώ κρύβονται τα ρημάδια;;;”. 

Με τον καιρό σύμμαχο οι εκπλήξεις δεν θα είναι τυχαίες...

Έβαλα το Silver Dog και έκανα βολή, φέρνοντας το τεχνητό έξω με ψηλά το καλάμι και χτυπήματα γιατί αν το κατέβαζα, το νήμα το παρέσερναν τα διαδοχικά κύματα και έχανε την κίνηση του. Τέσσερα μέτρα πριν το τέλος, άρχισα να το μαζεύω συνεχόμενα για να μην σκαλώσει ή μπερδευτεί το τεχνητό μέσα στο κύμα. Τότε είδα μια εικόνα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.... Ένας τοίχος θολού νερού ένα μέτρο ύψος με το τεχνητό στο κέντρο και ένα λάβρακας με ανοιχτό το στόμα να έρχεται με μανία από πίσω του, να το μπουκώνει και να σκάει μέσα στους αφρούς δύο μέτρα από τα πόδια μου. Σάστιζα, κάρφωσα και το κύμα πήρε το ψάρι προς τα πίσω και άρχισε το πάρτι με τα φρένα. Πάλευα το ψάρι και φώναζα, κάνοντας το ψαροταίρι μου να τρέξει για να δει τι γινόταν. Το ψάρι δεν έλεγε να βγει γιατί μια το έφερνε προς τα έξω το κύμα και του έπαιρνα μέτρα, και μια το έπαιρνε πίσω κάνοντας το να φαίνεται σαν δέκα κιλά. Στο τέλος μπήκα μέχρι την μέση, έγινα μούσκεμα ενώ τη ώρα που το κύμα το έφερνε δίπλα μου δεν το έβλεπα αφού ήταν μέσα στους αφρούς. Αναγκαστικά, μάζεψα πολύ γρήγορα και τρέχοντας προς τα έξω κατάφερα επιτελούς και το “προσγείωσα” στην ακτή. Σκηνές σουρεαλιστικές, με εξοπλισμό ένα καλάμι με c.w. 5-20 γρμ. και ένα λαβράκι-μαχητή, δυόμιση κιλά!

 

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αρπάζουν το τεχνητό μας και ψάρια σε μεγέθη που πρέπει πάση θυσία να απελευθερώνονται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατάμε ψάρια που δεν έχουν αναπαραχθεί έστω μία φορά, μόνο και μόνο για να τα πάμε σπίτι. Άποψη μου είναι το spinning και το ψάρεμα εν γένει είναι χόμπι και ως τέτοιο δεν χωρά η σκέψη “τόσα έξοδα έκανα, ας το κρατήσω το μικρό”. Με πιο λίγα χρήματα πάμε σε ταβερνάκι και περνάμε εξίσου καλά με την ίδια παρέα.

Lrf μέρα και νύχτα!

Lrf Mέρα και νύχτα!

LRF

Του Γιαννη Κασάπογλου

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ LUREBITES ΤΟ 2015

Το light rock fishing στην Ελλάδα έχει συνδυαστεί στο μυαλό μας με το ψάρεμα των αφρόψαρων σχεδόν πάντα την μέρα. Συνήθως από τους πρώτους στόχους είναι τα κοκκάλια στα  λιμάνια και  είναι αυτό που θα τραβήξει στην τεχνική έναν ψαρά να ασχοληθεί μαζί της. Αν όμως μείνουμε εκεί θα χάσουμε όλη την ουσία της τεχνικής η οποία είναι ότι μπορείς να στοχεύσεις όλων των ειδών σχεδόν τα ψάρια, ημέρα και νύχτα!

 

Τα λιμάνια και η μέρα μπορεί να είναι η πρώτη μας, αλλά δεν πρέπει να μείνει και η τελευταία μας επιλογή.

 

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

Όλα τα νομίσματα έχουν δυο όψεις, έτσι και εδώ υπάρχουν πράγματα που μας βολεύουνε και ευχαριστιόμαστε ψάρεμα και πράγματα που μας ταλαιπωρούνε και πρέπει να προσέξουμε. Την ημέρα το μεγαλύτερο ατού δεν είναι άλλο από το φώς. Βλέπεις γενικός γύρο σου τα κυνήγια πολύ πιο εύκολα και πιο μακριά. Βλέπεις να αλλάξεις τεχνητό ή να δέσεις ένα νέο παράμαλλο. Η σκιά σου φοβίζει πιο λίγο τα ψάρια. Επίσης την ημέρα είσαι πιο ασφαλής και έχεις πιο άνετη πρόσβαση σε βράχια. Το μειονέκτημα την μέρα ιδιαίτερα το καλοκαίρι δεν είναι άλλο από την ζέστη. Καπέλο ,αντηλιακό και τουλάχιστον ένα λίτρο νερό για ένα δίωρο-τρίωρο ψάρεμα δεν είναι απλώς απαραίτητα, αλλά επιβάλλονται.

  

 Το βράδυ τώρα τα πράγματα αντιστρέφονται. Το σκοτάδι μας δυσκολεύει τις κινήσεις, και σε συνδυασμό με τον θόρυβο που είναι πολύ πιο εύκολα αντιληπτός μας αναγκάζει να συμπεριφερόμαστε σαν κάποιος να κοιμάται δίπλα μας. Ένα ακόμα μαρτύριο είναι τα κουνούπια, ενώ η γενικότερη ασφάλεια μας επιτάσσει να έχουμε παρέα. Όμως η θαλασσινή αύρα και δροσούλα κάνει το ψάρεμα μας μια εμπειρία που φορτίζει της μπαταρίες μας για πολύ καιρό, ενώ και ο λιγοστός κόσμος βοηθά να περάσουμε ακόμα καλύτερα.

 

Ίδια ή άλλα ψάρια?

Τα ψάρια που στοχεύουμε είναι σχεδόν ίδια μέρα και νύχτα με λιγοστές εξαιρέσεις. Λαβράκια , κοκκάλια ,λούτσοι , γοφαράκια καθώς και στηρούλες και μουρμούρες αν κρατά το μέρος θα τα πετύχουμε όλες τις ώρες. Λίτσες , ζαργάνες και  κυνηγοί θα μας χαρίσουν όμορφες μάχες τις πρωινές κυρίως ώρες. Καλαμάρια και σουπιές το βράδυ όμως μπορούν να δώσουν μια διαφορετική νότα στο ψάρεμα μας, με τις σουπιές να μπορούμε να τις πετύχουμε και πρωί.

Δολώματα και χρώματα

Από τεχνητά δολώματα τώρα, προσωπική μου άποψη είναι ότι καλύτερα να έχουμε λίγα και από διαφορετικές κατηγορίες, παρά πολλά από μία κατηγορία. Τα minnow είναι μια κλασική κατηγορία με πολλούς εκπροσώπους από κάθε εταιρία. Surface όπως τα popper και τα walk the dog κυρίως είναι το φετίχ μου, με τις σιλικόνες να μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ατέλειωτες παραλλαγές. Μια paddle tail ή αλλιώς τακουνάκι με συνεχόμενο μάζεμα στον αφρό είναι γεύμα που δύσκολα θα αψηφήσουν τα αφρόψαρα. Όπως επίσης μια γαριδούλα στον βυθό τρεμάμενη από πολύ μικρά χτυπηματάκια της μύτης του καλαμιού μας θα ξετρελάνει τα βυθόψαρα. Την επίθεση όμως σε ένα τεχνητό walk the dog το ξημέρωμα, και η μάχη που ακολουθεί στο ημίφως είναι ένα πράγμα που όσες φορές και να το ζήσεις δεν χορταίνεις με τίποτα. Το καλάμι κάτω αν είμαστε σε λιμάνι ή οριζόντιο στην παραλία, μικρά κτυπήματα με τον καρπό να δουλεύει και όλα μπορούν να συμβούν… μέρα και νύχτα! Όσο αφορά τα χρώματα, μια προτίμηση στα πιο γήινα το πρωί και πιο φλούο το βράδυ που έχω προσέξει , δεν είναι τόσο έντονη ώστε να μην έχουμε επιτυχίες και με τα ανάποδα! Πιο πολύ θα παίξει ρόλο η πλεύση που θα του δώσουμε , και μετά το χρώμα που θα διαλέξουμε. Επαναλαμβάνω αυτά είναι προσωπικές παρατηρήσεις και η δοκιμές σας θα δείξουν τι προτιμούν τα ψάρια στον τόπο σας!

Το χταπόδι είναι άξιος μαχητής, και μόλις καταλάβουμε ότι πιάστηκε πρέπει να το σηκώσουμε γρήγορα από τον βυθό , πριν γραπώσει  με τα πλοκάμια του οτιδήποτε.

Ελλάδα και κόσμος

Πλέον με την ταχύτατη διάδοση του light game και της νοοτροπίας που από την φύση του φέρνει όπως π.χ. του catch and release, οι εταιρίες δεν κυκλοφορούν απλώς ένα τεχνητό. Παρουσιάζουν ολόκληρες σειρές όπως τα tetra works της DUO, τα gomoku της STORM , η σειρά light & UL της RAPTURE, αλλά και αξεσουάρ όπως μικρότερα lip grip και μονά αγκίστρια για λιγότερους τραυματισμούς και πιο ασφαλές απελευθερώσεις των ψαριών. Δυστυχώς δεν έρχονται όλες στην Ελλάδα. Τα πράγματα είναι καλύτερα στις σιλικόνες καθώς υπάρχει πλέον ποικιλία ακόμα και στις μολυβοκεφαλές, και μπορούμε να επιλέξουμε και να συνδυάσουμε αυτό που νομίζουμε καλύτερο. Εκεί που είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα είναι στις καλαμαριέρες, καθώς κάτω από δέκα γραμμάρια και σε μέγεθος 1.0 έως 1,5 egi είναι ελάχιστες αυτές που κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Την παρτίδα σώζουν μερικά μοντέλα της ΙKADO RAPALA, και κάποια DTD.

Τα μεγαλύτερου μεγέθους λαβράκια εύκολα θα κάνουν τα φρένα του μηχανισμού μας να σκούζουν, ιδιαίτερα αν μαζί με το σκοτάδι έχουμε και τον καιρό υπέρ μας.

Στον εξοπλισμό τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα καθώς κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά πολλά καλάμια για το Light Rock, από οικονομικά μέχρι διαμάντια για στόλισμα πάνω από το τζάκι. Τα συνηθισμένα casting weight αρχίζουν από 0,5-5 έως 2-10 καθώς και εδώ ακολουθούμε τους Ιάπωνες εφευρέτες της τεχνικής. Και οι Ευρωπαίοι όμως αγάπησαν τόσο πολύ την τεχνική που κατασκευάζουν πολλά και αξιόλογα καλάμια. Αντίστοιχοι μικρού μεγέθους μηχανισμοί 1000-2000 είναι μια χαρά και θα χωρέσουν τα ψιλά νήματα που χρησιμοποιούμε. Αυτό που είναι κοινό σημείο σε όλες της τεχνικές όσο αφορά τα μηχανάκια είναι τα γραμμικά φρένα και τα ανταλλακτικά από τον αντιπρόσωπο ώστε αν γίνει κάτι να έχουμε υποστήριξη και να μην χρειαστεί να τον πετάξουμε.

 

Ένας αξιόπιστος φακός κεφαλής για το βράδυ, με extra μπαταρίες στην τσάντα ιδιαίτερα αν ψαρεύουμε σε βράχια θα μας λύσει τα χέρια . Η απόχη θα συμπληρώσει τον εξοπλισμό μας τόσο την ημέρα όσο και την νύχτα. Το ίδιο θα κάνει και η καλή παρέα κρατώντας και τον χώρο που ψαρέψαμε καθαρό και τα μικρά ψάρια απελευθερωμένα. Ιδιαίτερα την ημέρα μπορούμε να πάρουμε μαζί είτε ένα φίλο μας για να τον μυήσουμε στο ψάρεμα, είτε τους μικρούς φίλους μας όπως παιδιά , ανίψια κτλ. Τα χτυπήματα και οι συλλήψεις είναι αρκετές για να χορτάσουν μάχες ενώ θα μάθουν και την ικανοποίηση που προσφέρει η απελευθέρωση ψαριών.Tight lines everyone!

Η ώρα των κοκκαλιών

H ώρα των κοκκαλιών

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ LUREBITES ΤΟ 2015

Ο καιρός ζέστανε, τα χειμωνιάτικα spinoψαρέματα τελείωσαν και την θέση των χοντρών μπουφάν και των waders πήραν τα καλοκαιρινά μπλουζάκια και τα γυαλιά ηλίου. Στην θέση των μεγάλων κυμάτων και του ψιλόβροχου έχουμε μπουνάτσες και ένα φανταχτερό ήλιο, οπότε τι καλύτερο από το light game για κοκκάλια! Οι αρχές του καλοκαιριού είναι ιδανικές καθώς η ζέστη είναι ακόμα υποφερτή και έχουμε την δυνατότητα να τα ψάξουμε για αρκετή ώρα χωρίς να υποφέρουμε.

Ο σχεδιασμός

 

Ο καιρός ζέστανε. Καιρός... για κοκκάλια!

Ως νόμο στα ψαρέματα μου έχω τον σχεδιασμό των “τριών στάσεων” δηλαδή καθορίζω από πριν τρία διαφορετικά κοντινά σημεία για ψάρεμα ώστε να έχω περισσότερες πιθανότητες να συναντήσω τα αρπακτικά. Έτσι και τώρα θα ξεκίναγα από παραλία που στο τέλος της είχε βράχια, μετά στάση σε λιμανάκι και τελευταία στάση σε μια αμμουδερή παραλία. Το πρώτο μέρος που θα πήγαινα είχε βυθό με λίγη άμμο και μπόλικη φυκιάδα ενώ το βάθος είναι τρία μέτρα περίπου. Το μέρος αυτό κρατά κοκκάλια, λαβράκια και περιστασιακά μικρού μεγέθους παλαμίδες... Οπότε φόρτωσα τις κασετίνες με μικρά τεχνητά, και λίγα πιο μεγάλα δια παν ενδεχόμενο. Έβαλα τα απαραίτητα στην τσάντα, μια σπαστή απόχη και ένα καλάμι με cw 5-20 γραμμάρια και έφυγα!

Στον δρόμο, νύχτα ακόμη καθώς ήθελα να είμαι εκεί με το πρώτο φως, μου έκανε παρέα μια καταιγίδα η οποία με προβλημάτισε για τις συνθήκες που θα συναντούσα στον ψαρότοπο. Τελικά ευτυχώς, όπως αποδείχτηκε, σε όλη την διάρκεια του ψαρέματος είχε ήλιο με περιστασιακά σύννεφα.

Κοκκάλια και τεχνητά

 

Οι πρώτες βολές δεν άργησαν να γίνουν μετά από λίγη ώρα παρατήρησης της θάλασσας για την ύπαρξη κυνηγιών. Πρώτο τεχνητό ένα walk the dog Duel silver dog και η πρώτη επίθεση ήταν γεγονός! Ένα καλό κοκκάλι πιάστηκε και προσγειώθηκε στα βράχια, με την διάθεσή μου να ανεβαίνει για το τι θα επακολουθούσε.

 

Κοκκάλια έχουν πιαστεί σε όλα τα είδη τεχνητών ακόμα και στα επιφανείας

Αλλαγή τεχνητού σε πλανάκι και σε λίγη ώρα άλλα δυο έκαναν παρέα στην ψαροσακούλα μου. Οι παφλασμοί και οι κινήσεις στην θάλασσα συνεχίζονταν αλλά τα ψάρια δεν έδειχναν να ξεγελιούνται από άλλο πλανάκι έστω και άλλου τύπου ή χρώματος. Οπότε…

 

Τα μικρά πλανάκια είναι ένα σύνηθες τεχνητό στο ψάρεμα του κοκκαλιού

Αλλαγή σε μικρό minnow σαρδελί οκτώ πόντων Dead float της Jackson και δίποντο! Με μανία άλλα δύο επιτέθηκαν και μπούκωσαν την σαλαγκιά του. Η ώρα πέρναγε ευχάριστα και ένα ελαφρύ αεράκι έκανε την εμφάνιση του και δρόσισε την ακτογραμμή.

Όταν τα κοκκάλια τρώνε στον αφρό τα minnow σε φυσικές αποχρώσεις κάνουν θραύση!

Μετά από μερικές αλλαγές τεχνητών, έβγαλα να δοκιμάσω σιλικόνες. Στην πρώτη και δεύτερη βολή μερικές επιθέσεις χωρίς πιάσιμο με διαόλισαν. Βγάζω την σιλικόνη και από δέκα πόντους που ήταν την κόβω και αφήνω τους πέντε-έξι . Σχεδόν μόνο την ουρά! Ξανά βολή και στο δεύτερο jerk απότομο σταμάτημα ξανά, αλλά αυτή την φορά είχε καρφωθεί!

 

Ούτε τα κοκκάλια μπορούν να αντισταθούν στις σιλικόνες!

Προσεκτικά έξω και συνέχεια του ψαρέματος, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, οπότε είχε έρθει η ώρα να μετακομίσω στο επόμενο μέρος. Οι εναλλαγές των τεχνητών είχαν αποδώσει και δεν υπήρχε λόγος να το τραβήξω άλλο. Στο επόμενο λιμανάκι μερικές μικρές ζαργάνες που επέστρεψαν πίσω να μεγαλώσουν δεν ήταν ικανές να μου κρατήσουν το ενδιαφέρον, οπότε κουρασμένος ακύρωσα το τρίτο μέρος και γύρισα σπίτι με καλή διάθεση και ευχαριστημένος που για ακόμη μία φορά είχα βρεθεί δίπλα στην θάλασσα.

Λίγα λόγια για αυτό το ψάρι

 

Το ψάρεμα των κοκκαλιών με λεπτά εργαλεία συνδυάζει αποτελεσματικότητα και ευχαρίστηση κατά την μάχη

Τα κοκκάλια κάνουν ένα από τα πλέον διασκεδαστικά ψαρέματα στο spinning. Το γεγονός ότι τα πετυχαίνουμε σε διάφορους βυθούς και βάθη, από ρηχά με αμμούδες και βραχάκια, μέχρι βαθιά λιμάνια και μπλόκια, μας δίνει το πλεονέκτημα της συχνής συνάντησης μαζί τους. Στη διατροφή τους περιλαμβάνονται από μικρά ψαράκια μέχρι σκουλήκια. Ο ανταγωνισμός που έχουν μεταξύ τους όταν κυνηγάνε είναι μεγάλος, οπότε αρκεί να χρησιμοποιήσουμε διάφορα τεχνητά, για να μπορέσουμε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μικρά minnow βυθιζόμενα και επιφανείας, πλανάκια σε διάφορες αποχρώσεις, και σιλικόνες με διάφορες μολυβοκεφαλές θα δουλέψουν πολύ καλά. Τα βάρη θα ποικίλουν αναλόγως τον καιρό, αν έχουμε λαδιά τεχνητά μέχρι 10 γραμμάρια και ένα καλάμι lrf με μικρό μηχανισμό είναι ότι καλύτερο. Αν έχουμε αεράκι και λίγο κύμα ένα καλάμι με c.w. 5-20 και 2000 μηχανισμό θα μας αφήσει να ανεβούμε σε γραμμάρια δολωμάτων, αυξάνοντας τις πιθανότητες για επιτυχία.

Ψάρεμα στον Άγιο Νικόλαο

Οι διακοπές έτσι και αλλιώς προσφέρονται για χαλάρωση και ψάρεμα, οπότε και εγώ μη χάνοντας την ευκαιρία είχα πάρει μαζί μου στην τελευταία επίσκεψη στην Κρήτη δυο καλάμια,ένα σπινοκάλαμο και το εγγλέζικο. Μιλώντας με τους κρητικούς Ντίνο, Γιώργο, Αποστόλη και Κώστα κανονίσαμε για μία συνάντηση στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου, για να γνωριστούμε και να ψαρέψουμε με spinning. Βέβαια εγώ, έχοντας άλλα στο μυαλό μου, είχα πάρει και τα σύνεργα του εγγλέζικου μαζί με ένα κουτί μπιγκατίνι που θα ήταν το δόλωμα και μαλάγρα μου.

Το λιμάνι του Αγίου Νικολάου από το google earth

Το λιμάνι του Αγίου κοιτάζει ανατολικά, έχει μέσο βάθος 7-10 μέτρα και καθαρό βυθό δηλαδή μόνο αμμουδιά. Βρίσκεται στον Κόλπο Μιραμπέλου και απέναντι του υπάρχει η νησίδα Άγιοι Πάντες. Ο κόλπος πήρε το όνομα του από το ομώνυμο φρούριο που έχτισε ένας Γενοβέζος αρχιπειρατής στον λόφο της σημερινής νομαρχίας. Από πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει, τα ψάρια που συνήθως αλιεύονται είναι ποικίλα. Σε αυτά συγκαταλέγονται οι λούτσοι -το πιο διαδεδομένο αρπαχτικό της Κρήτης- οι στήρες, οι σαργοί, τα μελανούρια καθώς και μανάλια (αλλά περιστασιακά) όπως και καλαμάρια τον χειμώνα. Βέβαια το ψάρι-μάστιγα που αλιεύεται πιο πολύ, το είδα με τα μάτια μου και δεν είναι άλλο από τα λαγόψαρα. Χτυπάνε σε οποιοδήποτε ζωντανό ή τεχνητό δόλωμα ενώ χωρίς φυσικό θηρευτή έχουν εξαπλωθεί σε απίστευτο βαθμό. Ευτυχώς το βράδυ δεν είναι τόσο ενεργά.

Αρχίζοντας με spinning

Βρεθήκαμε με τα παιδιά λίγο πριν βραδιάσει και αμέσως οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί. Ο βοριάς δεν είχε κόψει καθόλου και έχοντάς τον από τα αριστερά, μας έκανε την ζωή δύσκολη. Ξεκίνησα να ψαρεύω με σιλικόνες παρόλο που οι άλλοι με προειδοποίησαν ότι όσο ακόμα φέγγει τα λαγόψαρα καραδοκούν.

                                           Ο Γιώργος με τον πρώτο λούτσο της βραδιάς

Πράγματι στις πρώτες κιόλας βολές μια κομμένη σιλικόνη ήρθε να τους επαληθεύσει. Συνεχίσαμε με εναλλαγές σκληρών και μαλακών τεχνητών, με τον Γιώργο να έχει την τιμητική του με αρχή ένα λούτσο κρατήσιμο. Στην συνέχεια έβγαλε μια στήρα που έφυγε για να μεγαλώσει ενώ γενικά η παρέα ξεγέλασε δυο με τρεις μικρούς λούτσους που απελευθερώθηκαν. Η ώρα πέρασε και τα παιδιά δούλευαν το πρωί, οπότε έπρεπε να φύγουν. Τους ευχαρίστησα για την φιλοξενία και ανανεώσαμε το ραντεβού για όταν θα ξαναεπισκεπτόμουν το νησί. Αναχώρησαν και έμεινα μόνος όποτε είχε έρθει η ώρα για το εγγλεζάκι μου.

Περιμένοντας την τσιμπιά

Έστησα τον εξοπλισμό μου σε μία γωνία που είχα παρατηρήσει όσο σπίναρα. Είχε αρκετά ρεύματα και αέρα οπότε ήθελα ένα σημείο που να κόβουν λίγο για να μπορώ να έχω την μαλάγρα όσο πιο συγκεντρωμένη μπορούσα. Έστησα την αρματωσιά με φελλό στικ 2+2 αλλά τον ερμάτισα με 1,6 γραμμάρια για να μπορώ να βλέπω το σιάλουμ καθώς είχε κυματάκι.

                             Η σφεντόνα είναι απαραίτητο αξεσουάρ για σωστό μαλάγρωμα

Διάλεξα το παράμαλλο μου να είναι περίπου μία οργιά και βυθομέτρησα. Το βάθος ήταν στα οχτώ περίπου μέτρα όποτε σταθεροποίησα το στόπερ ώστε το αγκίστρι να βρίσκεται δέκα πόντους από τον πάτο. Μαλάγρωσα και… περίμενα την τσιμπιά. Η ώρα περνούσε και τίποτα δεν ενοχλούσε το αγκίστρι μου. Μου φάνηκε περίεργο γιατί είχα ψαρέψει την προηγούμενη μέρα σε ένα λιμανάκι και το ψιλό δεν με είχε αφήσει σε ησυχία. Κάποια στιγμή επιτέλους ο φελλός ξαφνικά εξαφανίστηκε και μετά από μια σύντομη μάχη ένας καλός σαργός μπήκε στην απόχη. Αλλαγή δολώματος και ξανά αναμονή. Μετά από πολλή ώρα παρατήρησα μια φιγούρα να κόβει βόλτες γύρω… από τον φελλό!

                                                               Ο μαχητικός σαργός!

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κανένα λουτσάκι, αλλά όσο ανέβαινε στα μεσόνερα φαινόταν πιο πλατύ και έντονα ασημί. Κρυβόταν στο σκοτάδι του ντόκου και πήγαινε στον φελλό, κόβωντας κύκλους γύρω του ενώ στην συνέχεια ξαναγυρνούσε πάλι πίσω. Δεν μου είχε ξανατύχει ποτέ κάτι ανάλογο και αποφάσισα να πειραματιστώ. Ανέβασα το δόλωμα στα τέσσερα μέτρα και ξανάριξα, μαλαγρώνοντας συγχρόνως με μία χούφτα μπιγκατίνι. Μέσα σε πέντε δεύτερα ο φελλός βούλιαξε και τα φρένα τσίριξαν! Το ψάρι τα έδωσε όλα! Το έβγαλα και με έκπληξη είδα ότι ήταν… σαργός ο οποίος με το αγκιστράκι καρφωμένο στα χείλια του δεν είχε καμιά ελπίδα. Φωτογραφία και γρήγορα στο ψυγείο γιατί το ξημέρωμα πλησίαζε.

Ο τελικός απολογισμός

Όταν πλέον είχε χαράξει άρχισαν να κόβουν βόλτες και οι λούτσοι αλλά είχα αποφασίσει να προσπαθήσω για τα μελανούρια που μου είχαν πει τα παιδιά ότι κρατά το μέρος. Πράγματι η πρώτη τσιμπιά δεν άργησε να έρθει και ένα πολύ καλό μελανούρι ήταν στην άλλη άκρη της πετονιάς. Την ώρα όμως που ήμουν έτοιμος να το αποχιάσω ένας λούτσος πλησίασε και άρχισε να το κυνηγά!Το ψάρι είχε πάθει φρενίτιδα από την μία να αποφύγει τον κυνηγό του και από την άλλη να μην μπει στην απόχη! Τελικά πρόλαβα και το έβαλα μέσα λίγα δευτερόλεπτα πριν το κόψει στην μέση ο αντίζηλος. Ακολούθησαν υπέροχες στιγμές με τα ψάρια να τρώνε με μανία και συνολικό απολογισμό εφτά καλά κομμάτια ενώ περί τα δέκα απελευθερώθηκαν. Μετά από μια ώρα χωρίς να έχω κάτσει κάτω, το κοπάδι αποχώρησε και το ίδιο έκανα και εγώ γεμάτος νέες εμπειρίες και χορτάτος από μάχες. Εις το επανειδήν Μεγαλόνησο!