Ψάρεμα στον Άγιο Νικόλαο

Οι διακοπές έτσι και αλλιώς προσφέρονται για χαλάρωση και ψάρεμα, οπότε και εγώ μη χάνοντας την ευκαιρία είχα πάρει μαζί μου στην τελευταία επίσκεψη στην Κρήτη δυο καλάμια,ένα σπινοκάλαμο και το εγγλέζικο. Μιλώντας με τους κρητικούς Ντίνο, Γιώργο, Αποστόλη και Κώστα κανονίσαμε για μία συνάντηση στο λιμάνι του Αγίου Νικολάου, για να γνωριστούμε και να ψαρέψουμε με spinning. Βέβαια εγώ, έχοντας άλλα στο μυαλό μου, είχα πάρει και τα σύνεργα του εγγλέζικου μαζί με ένα κουτί μπιγκατίνι που θα ήταν το δόλωμα και μαλάγρα μου.

Το λιμάνι του Αγίου Νικολάου από το google earth

Το λιμάνι του Αγίου κοιτάζει ανατολικά, έχει μέσο βάθος 7-10 μέτρα και καθαρό βυθό δηλαδή μόνο αμμουδιά. Βρίσκεται στον Κόλπο Μιραμπέλου και απέναντι του υπάρχει η νησίδα Άγιοι Πάντες. Ο κόλπος πήρε το όνομα του από το ομώνυμο φρούριο που έχτισε ένας Γενοβέζος αρχιπειρατής στον λόφο της σημερινής νομαρχίας. Από πληροφορίες που είχα συγκεντρώσει, τα ψάρια που συνήθως αλιεύονται είναι ποικίλα. Σε αυτά συγκαταλέγονται οι λούτσοι -το πιο διαδεδομένο αρπαχτικό της Κρήτης- οι στήρες, οι σαργοί, τα μελανούρια καθώς και μανάλια (αλλά περιστασιακά) όπως και καλαμάρια τον χειμώνα. Βέβαια το ψάρι-μάστιγα που αλιεύεται πιο πολύ, το είδα με τα μάτια μου και δεν είναι άλλο από τα λαγόψαρα. Χτυπάνε σε οποιοδήποτε ζωντανό ή τεχνητό δόλωμα ενώ χωρίς φυσικό θηρευτή έχουν εξαπλωθεί σε απίστευτο βαθμό. Ευτυχώς το βράδυ δεν είναι τόσο ενεργά.

Αρχίζοντας με spinning

Βρεθήκαμε με τα παιδιά λίγο πριν βραδιάσει και αμέσως οι φόβοι μας βγήκαν αληθινοί. Ο βοριάς δεν είχε κόψει καθόλου και έχοντάς τον από τα αριστερά, μας έκανε την ζωή δύσκολη. Ξεκίνησα να ψαρεύω με σιλικόνες παρόλο που οι άλλοι με προειδοποίησαν ότι όσο ακόμα φέγγει τα λαγόψαρα καραδοκούν.

                                           Ο Γιώργος με τον πρώτο λούτσο της βραδιάς

Πράγματι στις πρώτες κιόλας βολές μια κομμένη σιλικόνη ήρθε να τους επαληθεύσει. Συνεχίσαμε με εναλλαγές σκληρών και μαλακών τεχνητών, με τον Γιώργο να έχει την τιμητική του με αρχή ένα λούτσο κρατήσιμο. Στην συνέχεια έβγαλε μια στήρα που έφυγε για να μεγαλώσει ενώ γενικά η παρέα ξεγέλασε δυο με τρεις μικρούς λούτσους που απελευθερώθηκαν. Η ώρα πέρασε και τα παιδιά δούλευαν το πρωί, οπότε έπρεπε να φύγουν. Τους ευχαρίστησα για την φιλοξενία και ανανεώσαμε το ραντεβού για όταν θα ξαναεπισκεπτόμουν το νησί. Αναχώρησαν και έμεινα μόνος όποτε είχε έρθει η ώρα για το εγγλεζάκι μου.

Περιμένοντας την τσιμπιά

Έστησα τον εξοπλισμό μου σε μία γωνία που είχα παρατηρήσει όσο σπίναρα. Είχε αρκετά ρεύματα και αέρα οπότε ήθελα ένα σημείο που να κόβουν λίγο για να μπορώ να έχω την μαλάγρα όσο πιο συγκεντρωμένη μπορούσα. Έστησα την αρματωσιά με φελλό στικ 2+2 αλλά τον ερμάτισα με 1,6 γραμμάρια για να μπορώ να βλέπω το σιάλουμ καθώς είχε κυματάκι.

                             Η σφεντόνα είναι απαραίτητο αξεσουάρ για σωστό μαλάγρωμα

Διάλεξα το παράμαλλο μου να είναι περίπου μία οργιά και βυθομέτρησα. Το βάθος ήταν στα οχτώ περίπου μέτρα όποτε σταθεροποίησα το στόπερ ώστε το αγκίστρι να βρίσκεται δέκα πόντους από τον πάτο. Μαλάγρωσα και… περίμενα την τσιμπιά. Η ώρα περνούσε και τίποτα δεν ενοχλούσε το αγκίστρι μου. Μου φάνηκε περίεργο γιατί είχα ψαρέψει την προηγούμενη μέρα σε ένα λιμανάκι και το ψιλό δεν με είχε αφήσει σε ησυχία. Κάποια στιγμή επιτέλους ο φελλός ξαφνικά εξαφανίστηκε και μετά από μια σύντομη μάχη ένας καλός σαργός μπήκε στην απόχη. Αλλαγή δολώματος και ξανά αναμονή. Μετά από πολλή ώρα παρατήρησα μια φιγούρα να κόβει βόλτες γύρω… από τον φελλό!

                                                               Ο μαχητικός σαργός!

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κανένα λουτσάκι, αλλά όσο ανέβαινε στα μεσόνερα φαινόταν πιο πλατύ και έντονα ασημί. Κρυβόταν στο σκοτάδι του ντόκου και πήγαινε στον φελλό, κόβωντας κύκλους γύρω του ενώ στην συνέχεια ξαναγυρνούσε πάλι πίσω. Δεν μου είχε ξανατύχει ποτέ κάτι ανάλογο και αποφάσισα να πειραματιστώ. Ανέβασα το δόλωμα στα τέσσερα μέτρα και ξανάριξα, μαλαγρώνοντας συγχρόνως με μία χούφτα μπιγκατίνι. Μέσα σε πέντε δεύτερα ο φελλός βούλιαξε και τα φρένα τσίριξαν! Το ψάρι τα έδωσε όλα! Το έβγαλα και με έκπληξη είδα ότι ήταν… σαργός ο οποίος με το αγκιστράκι καρφωμένο στα χείλια του δεν είχε καμιά ελπίδα. Φωτογραφία και γρήγορα στο ψυγείο γιατί το ξημέρωμα πλησίαζε.

Ο τελικός απολογισμός

Όταν πλέον είχε χαράξει άρχισαν να κόβουν βόλτες και οι λούτσοι αλλά είχα αποφασίσει να προσπαθήσω για τα μελανούρια που μου είχαν πει τα παιδιά ότι κρατά το μέρος. Πράγματι η πρώτη τσιμπιά δεν άργησε να έρθει και ένα πολύ καλό μελανούρι ήταν στην άλλη άκρη της πετονιάς. Την ώρα όμως που ήμουν έτοιμος να το αποχιάσω ένας λούτσος πλησίασε και άρχισε να το κυνηγά!Το ψάρι είχε πάθει φρενίτιδα από την μία να αποφύγει τον κυνηγό του και από την άλλη να μην μπει στην απόχη! Τελικά πρόλαβα και το έβαλα μέσα λίγα δευτερόλεπτα πριν το κόψει στην μέση ο αντίζηλος. Ακολούθησαν υπέροχες στιγμές με τα ψάρια να τρώνε με μανία και συνολικό απολογισμό εφτά καλά κομμάτια ενώ περί τα δέκα απελευθερώθηκαν. Μετά από μια ώρα χωρίς να έχω κάτσει κάτω, το κοπάδι αποχώρησε και το ίδιο έκανα και εγώ γεμάτος νέες εμπειρίες και χορτάτος από μάχες. Εις το επανειδήν Μεγαλόνησο!