Ψαρεύοντας σε πενήντα πόντους νερό! Lure fishing in shallow water

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΟ LUREBITES TO 2015

Με τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα ακτογραμμών ήταν θέμα χρόνου να εκτοξευτεί το spinning και στην χώρα μας. Πλέον μπορείς να βρεις spinner σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, από βράχια και κάβους μέχρι λιμάνια και παραλίες. Στο κάθε μέρος και αναλόγως την εποχή θα δουλέψουν διαφορετικά τεχνητά. 

Υπάρχουν όμως και μέρη τα οποία χρειάζονται τεχνητά με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γιατί αλλιώς απλά δεν μπορούμε να ψαρέψουμε. Τέτοια μέρη είναι τα ρηχά και όταν λέμε ρηχά εννοούμε μισό μέτρο νερό όπου αν δεν χρησιμοποιήσουμε τα κατάλληλα τεχνητά εκτός από την μη απόδοση,  θα κλαίμε και μια περιουσία... 

 

Τύποι βυθών

Υπάρχουν τρεις τύποι ρηχών βυθών. Ο πρώτος είναι παραλία με κάποιο καλό βάθος ή ρίβα που όμως στα τελευταία μέτρα ρηχαίνει πολύ. Ο δεύτερος είναι ο μεικτός βυθός με διάσπαρτα βράχια και πλάκες που πολλές φορές ξενερίζουν. 

Ο τρίτος είναι ρηχές αμμουδερές παραλίες με φύκια ή εκβολές και λιμνοθάλασσες. Σε αυτούς τους τόπους μπορούμε να συμπεριλάβουμε και ένα λιμανάκι με τα ίδια χαρακτηριστικά βυθού. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τεχνητά που βυθίζονται παραπάνω από πενήντα πόντους, για τον απλούστατο λόγο ότι θα μας πιαστεί στον βυθό. Μάλιστα, πολλές φορές το καλύτερο θα ήταν να μην έχουν καθόλου βύθισμα.

 

Μία αυτονόητη λύση για πολλούς που ψαρεύουν σε ρηχά νερά είναι τα waders ή αλλιώς αδιάβροχες ολόσωμες φόρμες. Με κόστος όσο δύο με τρία καλά τεχνητά, η απόσβεση έρχεται γρήγορα καθώς μας αφήνουν να ψαρεύουμε μέσα στο νερό οπότε είτε τα τεχνητά δεν σκαλώνουν, είτε τα φτάνουμε για να τα ξεσκαλώσουμε. Εκτός όμως αυτού, η άνεση που μας δίνουν κρατώντας μας στεγνούς, μας αφήνουν να ψαρέψουμε απερίσπαστοι.

 

Στοχεύοντας είδη ψαριών

Ψάρια όπως τα λαβράκια, οι λίτσες, τα κοκκάλια, τα γοφάρια, ακόμα και οι ζαργάνες αρέσκονται να κυνηγούν στα ρηχά είτε με ενέδρες, είτε στριμώχνοντας το ψιλό έξω έξω ώστε να μην μπορεί να ξεφύγει. Ακόμα και λούτσους έχω πετύχει να σουλατσάρουν πριν το ξημέρωμα σε πολύ ρηχή παραλία που συνόρευε με βαθιά νερά κοντά της. Ο κυρίαρχος όμως κυνηγός δεν είναι άλλος από το λαβράκι, που συναντάτε από άκρη σε άκρη στις ρηχοπατιές της χώρας μας. 

Αυτό το ψάρι ήταν το κίνητρο να ασχοληθώ με το ψάρεμα στα ρηχά, άσχετα αν στην πορεία η ποικιλία των ψαριών που έπιασα ήταν πολύ μεγαλύτερη από όσο φανταζόμουν. Ποιος είναι όμως ο λόγος που προτρέπω να ψαρέψετε στα ρηχά; Αυτός είναι οι συνθήκες που διαμορφώνονται σε αυτά τα μέρη και βοηθούν στο να ξεγελάσουμε εύκολα τα ψάρια. Με πιο απλά λόγια, το κύμα και η ανακατωσούρα είναι πάντα σύμμαχος μας, επιτρέποντας να ξεγελάσουμε ακόμα και ψάρια σεβαστού μεγέθους, που σε άλλες περιπτώσεις είναι τραβηγμένα στα βαθιά. Πάμε όμως τώρα να δούμε πως μπορούμε να διαλέξουμε τέτοια τεχνητά που θα ψαρέψουν σε αυτές τις συνθήκες.

 

Είδη τεχνητών- Top water - Μinnow

Από όλους τους τύπους τεχνητών, αυτοί που κάνουν για ψάρεμα στα ρηχά νερά είναι τα Top Water και κάποια από τα minnow. Στα Top Water, δηλαδή επιφάνειας,  υπάρχουν τα walk the dog τεχνητά τα οποία που δεν έχουν γλώσσα, επιπλέουν και είναι σχεδιασμένα από τις εταιρίες να κινούνται δεξιά-αριστερά σε κάθε χτύπημα του καλαμιού μας. Υπάρχουν όμως και τα popper που η μούρη τους είναι σχεδόν κάθετη με αποτέλεσμα σε κάθε twich να σηκώνουν νερό μπροστά τους. 

Aπό το θηριώδες Pibara 190 μέχρι το μικροσκοπικό Ζιp baits fakie, η φιλοσοφία των wtd τεχνητών παραμένει ίδια.

Και τα δύο, μας επιτρέπουν να ψαρέψουμε κυριολεκτικά σε όλους τους βυθούς ενώ απευθύνονται σε μεγάλη γκάμα ειδών ψαριών.  Το καλύτερο 'όμως είναι ότι οι εικόνες της επίθεσης στον αφρό μένουν ανεξίτηλες! Τέτοια τεχνητά έχουν όλες σχεδόν οι εταιρίες και μερικά από αυτά είναι το DUEL Silver Dog, IMA Salt Skimmer ,RAPALA X-Rap Pop, SEASPIN Pro-Q , YOZURI Hydro Popper, Popper bait της SHIMANO, Pibara της Βlue Spin και πάρα πολλά άλλα. Και στους δυο τύπους υπάρχει μια ιδιομορφία σε σχέση με τα υπόλοιπα τεχνητά σκληρά και μαλακά. Επειδή συνήθως βλέπουμε την επίθεση βιαζόμαστε να καρφώσουμε. Θέλει πρώτα να νιώσουμε το καλάμι να λυγίζει και μετά κάρφωμα ώστε να το σιγουρέψουμε, και να μην το χάσουμε λόγω επιπόλαιου πιασίματος.

 

Στα minnow τώρα τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Εδώ το internet θα σταθεί αρωγός στην προσπάθεια μας να βρούμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε ώστε να κάνουμε σωστή επιλογή. Όλες οι μεγάλες εταιρίες, κατασκευάζοντας ένα τεχνητό θέλουν να του δώσουν, πέρα από τα άλλα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένο βάθος πλεύσης. Για παράδειγμα, στην φωτογραφία παρακάτω η DUO μας ενημερώνει πως το Bullet θα βυθιστεί μέχρι το πολύ σαράντα πόντους, ανεξαρτήτως ταχύτητας που μαζεύουμε με τον μηχανισμό. 

Μία αναζήτηση στο YouTube για βίντεο θα μας δώσει και εικόνα αλλά και τεχνικές πώς να το χρησιμοποιήσουμε. Άρα ψάχνοντας, μπορούμε να βρούμε ποια από τα Minnow δεν έχουν μεγάλο βάθος πλεύσης ώστε να μπορέσουμε να τα χρησιμοποιήσουμε στο ψάρεμα μας.  Άλλα τέτοια τεχνητά που έχω διαπιστώσει ότι μπορούν να ψαρευτούν στα ρηχά είναι : το BASSDAY Log surf, TACKLE HOUSE Contact Feed Shallow, IMA Komomo 2  LITTLE JACK Borabress και RAPTURE Smile. 

Tα τρία τελευταία μάλιστα πολλές φορές μπορείς να δεις την ράχη τους να ξενερίζει... τόσο ρηχά πλέουν! Εννοείτε ότι υπάρχουν πολλά άλλα τεχνητά που περιμένουν να τα ανακαλύψετε. Για να σας βοηθήσω, κοινό τους γνώρισμα είναι η μικρή γλώσσα και η floating ιδιότητα. Εδώ πρέπει να πούμε πως υπάρχουν και τεχνητά sinking που όταν τα φέρνεις ανεβαίνουν αφρό αλλά προσωπικά προτιμώ να μην το ρισκάρω, καθώς αν για οποιοδήποτε λόγο σταματήσουμε να μαζεύουμε νήμα, το τεχνητό θα μείνει για πάντα στην αγκαλιά του Ποσειδώνα. Είναι κρίμα και για την τσέπη μας και για το περιβάλλον, αφού αυτά μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε μόνο σε πιο βαθιά νερά.

Κάτι άλλο όσον αφορά το μέγεθος, καλό θα ήταν να μην είναι όλα ίδια.  Από πέντε μέχρι και δεκαπέντε εκατοστά είναι μια καλή διαφορά, ώστε να καλύψουμε και τα διαφορετικά μεγέθη μικρόψαρων που κρατά ο τόπος. Άλλωστε, σε όλες τις τεχνικές του spinning, από LRF μέχρι heavy spin, υπάρχουν διαφόρων μεγεθών τεχνητά ώστε να έχουμε μια ποικιλία στο... μενού που σερβίρουμε στα ψάρια! Τα πιο βαριά από αυτά θα μας βοηθήσουν να κάνουμε ικανοποιητικές βολές και με κόντρα καιρό, οπότε η δική μου λογική λέει : ποικιλία στο μέγεθος και στο βάρος, παρά στο χρώμα και στο σχήμα.

 

Μια μοναδική εμπειρία στα ρηχά

 

Δεν θα ξεχάσω μια εμπειρία από ένα ψάρεμα του περσινού χειμώνα. Έγινε σε μια παραλία με πολύ ψιλό βότσαλο. Αέρα σχεδόν δεν είχε και όταν ψιλοφύσαγε τον είχαμε πλάτη. Είχε όμως ένα τρομερό αντιμάμαλλο, τόσο που το τελευταίο σκαλοπάτι που έσκαγε το κύμα με εκεί που σταμάταγε το νερό ήταν τουλάχιστον δώδεκα μέτρα. Με την ολόσωμη ψαρεύαμε μέσα στο νερό, με συνεχή μετακίνηση γιατί βούλιαζες. Επίσης, είχε τρελή θολούρα με συννεφιά. Για μένα αυτές ήταν οι τέλειες συνθήκες. Το τελευταίο σκαλοπάτι λοιπόν, το έβλεπες όταν σηκωνόταν το νερό πριν σκάσει σε αφρούς, σαν ένα θολό τοίχο ενός μέτρου ύψους. Κάποια στιγμή ξεχώρισα κάτι πλάκες. Σκέφτηκα,  “ρε μπας και εδώ κρύβονται τα ρημάδια;;;”. 

Με τον καιρό σύμμαχο οι εκπλήξεις δεν θα είναι τυχαίες...

Έβαλα το Silver Dog και έκανα βολή, φέρνοντας το τεχνητό έξω με ψηλά το καλάμι και χτυπήματα γιατί αν το κατέβαζα, το νήμα το παρέσερναν τα διαδοχικά κύματα και έχανε την κίνηση του. Τέσσερα μέτρα πριν το τέλος, άρχισα να το μαζεύω συνεχόμενα για να μην σκαλώσει ή μπερδευτεί το τεχνητό μέσα στο κύμα. Τότε είδα μια εικόνα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ.... Ένας τοίχος θολού νερού ένα μέτρο ύψος με το τεχνητό στο κέντρο και ένα λάβρακας με ανοιχτό το στόμα να έρχεται με μανία από πίσω του, να το μπουκώνει και να σκάει μέσα στους αφρούς δύο μέτρα από τα πόδια μου. Σάστιζα, κάρφωσα και το κύμα πήρε το ψάρι προς τα πίσω και άρχισε το πάρτι με τα φρένα. Πάλευα το ψάρι και φώναζα, κάνοντας το ψαροταίρι μου να τρέξει για να δει τι γινόταν. Το ψάρι δεν έλεγε να βγει γιατί μια το έφερνε προς τα έξω το κύμα και του έπαιρνα μέτρα, και μια το έπαιρνε πίσω κάνοντας το να φαίνεται σαν δέκα κιλά. Στο τέλος μπήκα μέχρι την μέση, έγινα μούσκεμα ενώ τη ώρα που το κύμα το έφερνε δίπλα μου δεν το έβλεπα αφού ήταν μέσα στους αφρούς. Αναγκαστικά, μάζεψα πολύ γρήγορα και τρέχοντας προς τα έξω κατάφερα επιτελούς και το “προσγείωσα” στην ακτή. Σκηνές σουρεαλιστικές, με εξοπλισμό ένα καλάμι με c.w. 5-20 γρμ. και ένα λαβράκι-μαχητή, δυόμιση κιλά!

 

Ας μην ξεχνάμε όμως ότι είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να αρπάζουν το τεχνητό μας και ψάρια σε μεγέθη που πρέπει πάση θυσία να απελευθερώνονται. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρατάμε ψάρια που δεν έχουν αναπαραχθεί έστω μία φορά, μόνο και μόνο για να τα πάμε σπίτι. Άποψη μου είναι το spinning και το ψάρεμα εν γένει είναι χόμπι και ως τέτοιο δεν χωρά η σκέψη “τόσα έξοδα έκανα, ας το κρατήσω το μικρό”. Με πιο λίγα χρήματα πάμε σε ταβερνάκι και περνάμε εξίσου καλά με την ίδια παρέα.